عــاشـق اما گـنـاه کـارم مـن            دل نـدارم، خـدا که دارم مـن
هـمـه رفـتـنـد بـی‌قـرارم مـن            بـه زیــارت امــیــدوارم مـن

رحـمـت الله واسـعـه نـظـری
کـربـلا لازمـم تـو بـا خـبری

چشمِ دل خون و چشم سر هم تر            حـالـم از این نـمی‌شود بـد تر
گریه‌دار است حسرت نوکـر            )تـا تــوانـی دلی بـدسـت آور

دل شکـسـتـن هـنر نمی‌باشد)
قـسـمتم یک سـفـر نمی‌باشد؟

قـوم و خویش جناب سـلـمانم            عــاشــقـی از بــلاد ایــرانــم
دست و پا بوس و عبد سلطانم            دوســتـت دارم و نــمـی‌دانــم

تو که از حال و روزم آگاهی
خاطـرم را چقـدر می‌خواهی

مـنِ بـیـچـاره بــیـنـوا مـانـدم            همه بـسـتـند بـار و جـا ماندم
از هـمه دوسـتـان جـدا مـاندم            باز از فـیـض کـربـلا مـانـدم

الـتـمـاس دعــا خــدا حــافــظ
زائـر کــربــلا خــدا حــافــظ

سخت درگیر و سخت دربه درم            آب شد از خـجـالـتـم جـگـرم
قول دادم به مـادرم که حـرم            حـتـماً امسال اربـعـیـن بـبرم

دسـت نـگـذار بـر دلِ خـونـم
آبرویم که ریخت… ممـنونم

مـاه از بین آسـمـان هم رفت            شمر و خولی و... ساربان هم رفت
همه رفتند، کاروان هم رفت            از تن یک سه ساله جان هم رفت

اولـین زائـری که جـا مـانـده
او رقیه است، مثل ما؛ مانده